نیم کلاچ: پایگاه خبری نیم کلاچ به نقل از مجله ولوو: کامیون های ولوو در دهه ۱۹۳۰ یعنی دهه موفقیت و بهبود محصولات ولوو را در کنار هم بررسی میکنیم. اگرچه اولین نسل از کامیونهای آن قدیمی و ساده به نظر میرسیدند، اما ولوو به زودی با تولیدکنندگان با سابقه همکاری کرد تا خودرویی با طراحی بروز تولید کند. ولوو شروع به تولید کامیون هایی کرد که با سوخت دیزل کار می کردند، کامیون هایی با رینگ های فولادی به جای چوبی، کامیون هایی با ترمزهای هیدرولیک و کارآمد به همین دلیل ولوو شروع به فروش گسترده در سوئد و حتی صادرات به دیگر کشورها کرد. پس از یک شروع معمولی در دهه ۱۹۲۰، در اواسط دهه ۳۰، ولوو به تولیدکننده مطرح در کشورهای شمال اروپا تبدیل شد.
حال کمربند ایمنی خود را ببندید تا وارد نوآوری های سریع کامیون های Volvo در دهه ۳۰ شویم.
LV71-S و LV73-S
در اوایل دهه ۱۹۳۰، ولوو به طور ناگهانی به تولیدکننده کامیونهای سبک و نیمه سنگین و همچنین تعداد محدودی کامیون سنگین با طراحی خاص و مدرن در آن زمان تبدیل شد.
سری LV – کامیون های کوچک اما مدرن
کامیون های سبک و نیمه سنگین ولوو تا سال ۱۹۳۲ چندان مدرن نبودند و دارای چرخ هایی با رینگ چوبی و کوچک بودند. آن زمان نیاز به یک کامیون کوچک اما مدرن تر بود.
به همین دلیل سری های LV71 و LV73 به تولید در آمد و بسیار محبوبیت یافتند، به حدی که تقاضا برای صادرات آن به کشور های اروپایی گسترش یافت در حالی که آن زمان بیشتر کشور ها تولیدات کامیون ملی خود را داشتند و واردات را قبول نمیکردند اما ولوو با طراحی خاص و کیفیت بالا پا به عرصه رقابت با آن ها گذاشت. تفاوت بین LV71 و LV73 عمدتاً در شاسی آن ها بود اما اجزای مکانیکی LV71 و LV73 ساده بودند، یک موتور سوپاپ جانبی و لوازم گیربکس درجه یک و چهار سرعته و تک محور که دیفرانسیل عقب بودند.
LV75
اگرچه در آن زمان بیشتر تولیدات، موتور کامیون در جلوی کابین راننده قرار میگرفت اما در کشورهای آمریکایی کامیون هایی که موتور زیر کابین قرار میگرفت از محبوبیت بیشتری بهره میبرد. (اما باید گفت اولین کامیون در جهان که موتور در زیر صندلی قرار داشت در سال ۱۸۹۶ در شرکتی دیگر تولید شده بود).
جابجایی موتور و حذف کاپوت کامیون های ولوو
در اوایل دهه ۱۹۳۰، با افزایش شمار کامیونهایی که از جاده های بد اروپایی آن زمان استفاده میکردند و فشار زیادی بر روی محور های آن ها و به نسبت آسیب بیشتر وجود داشت ،شرکت تصمیم به یکنواخت کردن فشار روی محور ها گرفت این فشار باید جوری میزان میشد که سنگینی قطعات موتور روی محور جلو و همینطور وزن بار روی محور عقب متعادل باشد.
این تصمیم مهندسانه باعث توسعه کامیونهای جدیدتر شد، یعنی بدون کاپوت در جلوی کابین و قرار گرفتن موتور زیر اتاق.
ولوو علاقه مند به این تصمیم مهندسانه بود و باعث به وجود آمدن نسل LV75 شد. این کامیون در اوایل سال ۱۹۳۳ در نمایشگاه اتومبیل آمستردام هلند ارائه و معرفی شد. LV75 به زودی به یک کامیون نسبتاً محبوب برای کاربردهای خاص مانند حمل زباله و چوب تبدیل شد. با این حال، متداول ترین استفاده از آن به عنوان اتوبوس های سبک تا متوسط در جاده های روستایی بود.
نصب شاسی قوی در محور جلو
طراحی LV75 به روشی ساخته شده است که بسیار شبیه روش طراحی دهه ۱۹۹۰ بود، شاسی این کامیون با LV74 یکسان بود، و با وجود موتور بنزینی سوپاپ جانبی وسیستم فیلتر و زیربندی مناسب ۶۵ اسب بخار قدرت تولید میشد. اما به دلیل سنگینی در قسمت جلو از محور استفاده شده در کامیون سنگین LV68 استفاده شد.
با این حال، کامیونهای سری LV75 تا اواسط دهه ۱۹۵۰ به یک نمونه خاص از سریهای تولید شده تبدیل شد.
LV76 – LV79
پس از ارتقای مداوم کامیونهای ولوو به کیفیت های بالا و بالاتر، تصمیم گرفته شد تا یک کامیون سبک و با اجزای مدرن طراحی شود تا تولید کامیونهای ولوو گسترش و بازارهای اروپایی و حوزه اسکاندیناوی و همینطور آمریکایی را تحت تأثیر قرار دهد.
یک کامیون سبک با عمری تا زمان حال.
سری LV76-78 یکی دیگر از بهترین کامیونهای ولوو سبک شناخته شد که حتی تا به امروز نیز کار میکنند -با توجه به عمر طولانی آنها و تعداد شگفت انگیز موجود از آن ها این کامیون ها به یک اسطوره مقاومت و کیفیت تبدیل شدند. (اگرچه یکی از دلایل عمر طولانی این نوع کامیون ها این بود که از آن ها برای حمل و نقل سبک مثل علوفه، سبزیجات و… هم اینکه بیشتر در زمین های زراعی استفاده میشد) نیز بی اثر نبود.
سری LV76-78 (تنها تفاوت بین این سه نوع کامیون در کیفیت طراحی، نوع سیستم تعلیق و ابعاد لاستیک بود، در حالی که حتی فاصله بین دو محور در آن ها یکسان بود).کامیون های سری LV76 الی ۷۸ برای کارهای سبک بسیار عالی بود چون از نظر فنی و مکانیکی و… هیچ مشکلی نداشت البته یکی از دلایل آن سادگی طراحیش بود.
LV8 و LV9
در اواسط دهه ۱۹۳۰، طراحی کامیون ها در بخش های مهم همچون ظاهر بیرونی و فنی تغییر کرد. کامیون های سری LV8 و LV9 دو محصول مهم برای تثبیت جایگاه ولوو به عنوان یک تولید کننده بزرگ کامیون بودند.
حرکت موتور به قسمت جلو و بالای شاسی ها
این تغییر باعث توزیع وزن ناخالص خودرو بین محورها و استاندارد کردن وزن این خودروها بود. اما این کامیون های ولوو به دلایل مختلف تا اواسط دهه ۱۹۵۰ طرفداران زیادی پیدا نکرد و مورد استقبال واقع نشد.
در عوض، موتوری که معمولاً پشت محور جلو قرار میگرفت، با تغییر جایگاه در بالای محور جلو و قسمت جلوی اتاق حرکت کرد و در نتیجه توزیع بار محور را تا حد زیادی بهبود و به عنوان کامیون های استاندارد سوئدی شناخته شدند.
کابین فولادی – راحت و مطبوع از هر لحاظ
در مقایسه با کامیونهای قبلی ولوو (و کامیونهای دیگر برندها)، LV8/LV9 شکل بسیار آئرودینامیکتری و نقاط شکست جریان باد بهتری داشت (برخلاف مدلهای قبلی که دارای خطوط عمودی و افقی و همینطور نقاط تیز میشدند).
قبل از LV8/LV9، اکثر کامیونهای سنگین ولوو با یک کابین ساده و بدون سیستم گرمایش تحویل داده میشدند و فقط گرمایش آن ها به وسیله یک دریچه بود که گرما را وارد کابین میکرد اما در اواسط سال های ۱۹۳۰ این کامیون ها با یک کابین فولادی با دیزاین داخلی چوبی و آیرودینامیک و از همه مهمتر سیستم بخاری عرضه میشد که در آن زمان یک نوآوری حیرت آور بود که باعث راحتی و لذت رانندگی هرچه بیشتر میشد.
یک خانواده کامیون برای بسیاری از وظایف مختلف
پیش از این، هر مدل کامیون ولوو برای یک کار به خصوصی طراحی میشد. اما LV8/LV9، یک کامیون برای طیف وسیعی از کاربری های مختلف همچون حمل و نقل، از کارهای سبک تا حمل و نقل سنگین در مسافت های طولانی تر یا برای عملیات ساختمانی بود.
این تنوع کاری به دلیل وجود موتورهای مختلف (از جمله موتورهای بنزینی سوپاپ جانبی یا سوپاپ بر روی سر سیلندر، موتورهای Hesselman و حتی، در طول جنگ جهانی دوم، موتورهای گازی ) امکان پذیر شد. با توجه به انواع تعلیق، محورها، چرخ ها و ابعاد تایر، امکانات بسیار زیادی برای تطبیق LV8/LV9 با انواع کارهای مختلف وجود داشت.
“SHARPNOSE”
تا دهه ۱۹۵۰ ولوو تولید کننده اصلی کامیون های سنگین نبود و معمولأ کامیون های سبک و یا نیمه سنگین تولید میکرد. با این حال، از آغازجنگ جهانی دوم، ولوو یکی از تولیدکنندگان اصلی کامیونهای نیمه سنگین نظامی شد که به دلیل طراحی خوب و لوازم جانبی استاندارد برای شرایط سخت و ناهمواری های جاده استقبال بسیاری از آن میشد و حتی گاهی از آنها به جهت مصارف سنگین بهره برده میشد.
تأثیر فکرهای بین المللی
سوئد امروزه محل استقرار دو شرکت تولیدکننده بزرگ کامیون در وسعت جهانی است. که این عنوان به هیچ وجه در اواخر دهه ۱۹۳۰ وجود نداشت. در آن زمان، کشورهایی مانند ایالات متحده، بریتانیا، فرانسه و آلمان «کشورهای بزرگ و مطرح تولیدکننده کامیون» بودند.
به همین دلیل، طراحی کامیونهای ولوو در اواسط و اواخر دهه ۱۹۳۰ بسیار تحت تأثیر طراحی کشورهای دیگر و ایده برداری از آنها قرار گرفت و حتی مهندسانی که در شرکت های آمریکایی کار کرده بودند و در آنجا آموزش دیده بودند برای استخدام ولوو دعوت شدند.
یک موفقیت بزرگ در فروش
نمونهای از کامیون ولوو در اواخر دهه ۱۹۳۰، به اسم “شارپنوز” معروف شدند، که عمدتاً از خودروهای سبک تا نیمه سنگین بودند. آنها جایگزین وسایل نقلیه LV76-78 که در سال ۱۹۳۴/۳۵فعالیت میکردند شدند و به موفقیت بزرگی در فروش تبدیل شدند، به ویژه با توجه به اینکه تعداد کل وسایل نقلیه تولید شده در طول جنگ جهانی دوم نسبتاً کم شده بود و تعداد بسیار کمی از مشتریان غیرنظامی مجاز به تهیه کامیون جدید و همینطور لاستیک های نو برای مصارف خود بودند.
اولین معرفی این کامیون معروف شده به نام شارپونز یا دماغ واضح در سال ۱۹۳۸ و با معرفی کد LV101 انجام شد. این کامیون یک وسیله برای کارهای سبک بود که همچون وانت های امروزی از شاسی های ضعیف تر بهره برده شده بود. پس از آن کامیونهای سنگینتر شارپونز مانند کد LV79 و سری LV8 را تولید کرد. کمی بعد کامیون های کمی بزرگتر شارپونز با کد LV102 و LV103 معرفی شدند – انها وسایل نقلیه ای بودند که تا حد زیادی “کامیون” واقعی بودند یعنی به جهت مصارف سنگین میتوانستند استفاده شوند.
ساده، اما بسیار خوب طراحی شد
سیستم موتوری این کامیون ها بسیار مقاوم و ساده بود، با موتور سوپاپ جانبی ۷۵الی ۸۶ اسب بخار توان تولید قدرت داشتند (این کامیون ها با بنزین کار می کردند، اما در طول جنگ جهانی دوم نسخه گاز سوز آن با خروجی حدود ۵۰ اسب بخار نیز تولید شد). گیربکس این کامیون ها از نوع گیربکس مکانیکی سه سرعته و یا چهار سرعته بود و اجزای شاسی به طور کلی ساده اما به خوبی طراحی شده بودند. کامیونهای شارپنوز مورد علاقه مشتریان قرار گرفتند و طراحی کلی کم کم در تمام کامیون های نسل بعد نیز استفاده شد.
دیدگاهی ثبت نشده است